Jubileusz 80-lecia Szkoły Podstawowej w Bychlewie, który obchodziliśmy w 2010 r.  nie jest uroczystością wyznaczającą tak naprawdę lata jej istnienia. 80 lat liczy sobie budynek, w którym obecnie mieści się szkoła, a właściwie część budynku, która znajduje się bezpośrednio przy trasie Bełchatów-Pabianice. Brak jest dokumentów, które pozwoliłyby na dokładne określenie daty założenia szkoły w Bychlewie. Z zapisów najstarszej przechowywanej w szkole kroniki wynika jedynie, że szkoła taka działała w wynajętym lokalu. Według przekazów ustnych mieszkańców Bychlewa szkoła ta rozpoczęła swoje funkcjonowanie ok. 1910 roku w lokalu w domu państwa Pietryków.

Natomiast kronika szkolna odnotowuje dokładną datę rozpoczęcia działalności szkoły w Jutrzkowicach. Szkoła w Jutrzkowicach (gmina Widzew, powiat łaski) rozpoczęła swoją działalność 1 października 1915 roku. Nauka odbywała się wówczas w jednej sali lekcyjnej. Szkołę przez rok prowadziła Felicja Chwalewska.

W 1916 roku posadę w szkole w Jutrzkowicach objął Ignacy Siwiński. Był to jeszcze czas      I wojny światowej, ale sytuacja w tym czasie unormowała się w takim stopniu, że szkoła mogła funkcjonować przez cały rok bez zakłóceń. Pomimo, że rejon Łodzi i Pabianic znajdował się wówczas pod okupacją niemiecką, nauka w szkole odbywała się w języku polskim. Zakładano wtedy licznie szkoły początkowe, wiele z nich było nawet przepełnionych - społeczeństwo chętnie garnęło się do wyczekiwanej przez ponad 100 lat polskiej szkoły. Jednak szkoła ta borykała się z różnymi problemami, szczególnie związanymi z wyposażeniem. Szkoła w Jutrzkowicach w 1916 r. miała na stanie zaledwie 30 ławek, tablicę i katedrę dla nauczyciela. Taki stan rzeczy wynikał podówczas z ogólnego braku środków na wszystko, ale w kronice można też znaleźć zapisy o braku zrozumienia w tej sprawie ze strony władz gminnych.

 

Rok 1917 ugruntował polskość szkolnictwa. Dnia 1 października Departament Wyznań i Oświecenia Publicznego przesłał do szkół zawiadomienie o przejęciu zarządu szkolnictwa przez władze polskie. Pierwszym polskim inspektorem szkolnym Okręgu Łódzkiego został wtedy Antoni Remiszewski. Odwiedził on szkołę w Jutrzkowicach w styczniu 1918 roku, obserwował wówczas lekcję języka polskiego w czwartym oddziale. Szkoła była jeszcze raz w tym roku wizytowana, w maju, przez kolejnego inspektora Józefa Radwańskiego.

 

W tym czasie można także odnotować informację o założeniu przez młodzież z Jutrzkowic i Bychlewa oddziału „Macierzy Szkolnej”, przy którym powstała sekcja dzieci (Polska Macierz Szkolna, założona w 1905 m.in. przez H. Sienkiewicza, I. Chrzanowskiego, zajmowała się prowadzeniem szkół ludowych elementarnych i średnich, bibliotek, ochronek. Działalność Polskiej Macierzy Szkolnej została w 1907 zakazana przez władze carskie, reaktywowana w 1916 działała do 1939). W to przedsięwzięcie zaangażowali się również nauczyciele z Jutrzkowic i Bychlewa. Stowarzyszenie to zajmowało się organizowaniem pogadanek, przedstawień i śpiewu dla dzieci w każdą niedzielę.

Z przejściem szkolnictwa w polskie ręce zmienił się miejscowy zarząd, mający opiekować się szkołami danej gminy. Powstały Dozory i Opieki, których członkami byli wybierani spośród obywateli, duchownych i nauczycieli. Do pierwszego Dozoru Gminy Widzew weszli panowie: Just z Rypułtowic, Stopczyński z Woli, Wasilewski z Widzewa, Michalak z Bychlewa, Kłopotowski (nauczyciel) z Chocianowic, ksiądz Lewandowicz z Pabianic, Rustkowski z Ksawerowa oraz nauczyciel ze szkoły w Jutrzkowicach Ignacy Siwiński. Opiekę szkoły w Jutrzkowicach stanowili: Ignacy Siwiński, Denuszek Andrzej i Józef Oleśko (sołtys).

 

Kronika szkolna z okresu 1915-1937 jest nie tylko zapisem dziejów szkoły, ale także cennym źródłem informacji o wydarzeniach historycznych tego czasu.

Odzyskanie niepodległości przez Polskę, 11 listopada 1918 roku, zostało odnotowane w kronice dużym napisem „Polska zmartwychwstała” i słowami, które oddawały ogromną wagę i emocje tego, co się wówczas stało:

„Historia zajmie się wyświetleniem całej tej obszernej kwestii, kronika zaś szkolna powtarza ten okrzyk, którego w piersiach polskich stłumić nie można na widok tak doniosłych w dziejach naszego narodu wydarzeń…”

Jest też wtedy mowa o rozbrajaniu niemieckich żołnierzy w Pabianicach i okolicy, którego dokonywali pabianiccy skauci i członkowie Polskiej Organizacji Wojskowej. Dowiadujemy się, że większa część załogi niemieckiej już poprzedniej nocy opuściła miasto, reszta zaś dobrowolnie oddała broń. Są też słowa o poczuciu wielkiej odpowiedzialności, która wraz z tym doniosłym wydarzeniem spoczęła na nauczycielach, a związana była z kształtowaniem świadomości państwowej wśród mas ludowych

 

W 1919 roku szkoła w  Jutrzkowicach została przekształcona z jednoklasowej w dwuklasową w związku z dużą liczbą dzieci (165 dzieci w wieku od 7 do 14 lat). Obok Ignacego Siwińskiego na posadę nauczycielską w szkole zatrudniona została wtedy Henryka Strzelecka.

Z powodu złych warunków lokalowych i braków w wyposażeniu nauka była prowadzona na zmiany: od 8.00 do 12.30 – dwa starsze oddziały, od 13.00 do 17.00 – dwa młodsze oddziały. W tym też roku szkoła w Jutrzkowicach znalazła się w obrębie nowo utworzonego Okręgu Szkolnego Łaskiego (wcześniej Okręg Szkolny Łódzki). Inspektorem szkolnym nowego okręgu został Józef Radwański, którego kancelaria mieściła się w Pabianicach.

 

Pierwsza wzmianka o szkole w Bychlewie pojawia się w kronikach szkolnych właśnie w roku 1919. Wtedy to na wniosek Dozoru Szkolnego połączono szkoły w Jutrzkowicach i Bychlewie w jedną szkołę, której kierownikiem został Ignacy Siwiński. Dzięki temu połączone zostały starsze oddziały obu szkół, wprowadzając w ten sposób nauczanie każdego z tych oddziałów osobno. W związku z tym szkoła zyskała jeszcze jedną klasę (salę lekcyjną) i nauczycielkę - Stefanię Kobierzycką.

Nowa klasa znajdowała się w jednym z pokoi nauczyciela, któremu w zamian za to oddano kancelarię szkolną i połowę szatni po odpowiednim przerobieniu. Ta sala została przeznaczona dla dzieci piątego oddziału, a w godzinach popołudniowych jako druga zmiana uczyły się w niej dzieci z pierwszego i drugiego oddziału. Odtąd starsze oddziały: trzeci, czwarty i piąty uczyły się w osobnych klasach pod kierunkiem jednego nauczyciela. Młodsze oddziały musiały jeszcze być równoległe i uczyć się w godzinach popołudniowych. Brak było w szkole szóstego oddziału ze względu na trudne warunki lokalowe. Dzieci z tego oddziału pobierać musiały naukę w szkołach pabianickich. Istniały wówczas również problemy z odpowiednią obsadą stanowisk nauczycielskich w szkole ze względu na brak mieszkań dla nauczycieli.

W szkole odbywały się w tym czasie także wieczorowe kursy dla dorosłych prowadzone przez tutejszych nauczycieli (od 1 listopada 1920 r. do 1 marca 1921 r. – 32 osoby). Uczestnicy kursów byli podzieleni na dwie grupy: kurs niższy i kurs wyższy. Każda grupa miała pięć godzin nauki tygodniowo.

 

Kolejnym wydarzeniem, o którym możemy przeczytać z kart kroniki, są pierwsze w wolnej Polsce wybory do Sejmu Ustawodawczego w 1920 roku. Gmina Widzew została wówczas podzielona na trzy obwody głosowania. Do tutejszego obwodu głosowania należały: Jutrzkowice, Rydzyny, Bychlew i Młodzieniaszek. Głosowanie odbyło się 26 stycznia w szkole, przewodniczącym komisji wyborczej był kierownik Ignacy Siwiński.

Rok szkolny 1920/21 rozpoczyna się informacją o trudnej sytuacji w szkolnictwie spowodowanej wojną z bolszewikami. Wielu nauczycieli zaciągnęło się wówczas do wojska na ochotnika. Organizowano w szkołach w związku z tym zastępstwa. W szkole w Bychlewie były w tym czasie aż trzy zastępczynie, panie: Piekarkówna, Zwierzyńska i Cegiełczanka, a rok szkolny zakończyła pani Wyrąbikiewiczówna. Ucierpiał na tych zmianach szczególnie trzeci oddział, który uczył się w Jutrzkowicach.

 

W 1922 roku ilość dzieci w szkole nieco się zmniejszyła z powodu przyłączenia do Pabianic tzw. Jutrzkowic poduchownych. To wydarzenie pozwoliło natomiast na przeprowadzenie z miastem pewnej zamiany: szósty oddział z Jutrzkowic przeniósł się do miasta, a tutejsza szkoła przyjęła odpowiednią ilość dzieci miejskich (z Jutrzkowic poduchownych). Zamiana ta była korzystna dla szkoły, ponieważ nie potrzeba było łączyć dwóch oddziałów w jednej klasie. W tym czasie nauka w szkole była prowadzona w następujący sposób: oddziały czwarty i piąty  w Jutrzkowicach na pierwszą zmianę, drugi i trzeci  w tych samych klasach po południu, a pierwszy w Bychlewie. Nauczanie w szkole tak naprawdę odbywało się w dwóch miejscach, ale stanowiły one jedną placówkę pod względem administracyjnym.

 

W tym czasie zrodziły się plany budowy nowego budynku szkolnego, w którym mogłyby pobierać naukę już wszystkie oddziały razem. Zwieziono wtedy już nawet cegły, drewno i wapno na ten cel. Pomysł, niestety, utknął w martwym punkcie z powodu wielu przyczyn: niewykonanie planu nowego budynku na czas, problemy z uzyskaniem kredytu w Banku Państwowym i znaczny spadek wartości pieniądza.

Oprócz problemów lokalowych szkoła borykała się wówczas także z brakiem funduszy na oświetlenie lampami naftowymi. Zmiany popołudniowe wskutek tego traciły rocznie ok. 200 lekcji. Notowano wtedy również liczne nieobecności dzieci, szczególnie w starszych oddziałach, co wiązało się z brakiem odpowiedniego nadzoru ze strony władz szkolnych nad spełnianiem obowiązku szkolnego (wprowadzony w 1920 r.).

 

Budowa nowego budynku szkoły rozpoczyna się na dobre w 1925 roku. Na wiosnę 1926 r. został on już pokryty dachem, ale wykończenie go przedłużyło się z powodu problemów finansowych, związanych z kryzysem ekonomicznym w kraju.

Znajdujemy właśnie tutaj wiadomość o sanacji skarbu w 1925 roku (reforma walutowa – wprowadzenie złotego), która spowodowała kryzys ekonomiczny w kraju. Tysiące robotników fabrycznych straciło wtedy pracę. W celu niesienia pomocy tym ludziom zorganizował się w Warszawie komitet pod protektoratem prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Ignacego Mościckiego, który zachęcał do zorganizowania w szkołach zbiórki na „Dar Narodowy 3 Maja” pod hasłem „Dzieci dla dzieci” Na ten cel rokrocznie zbierano pieniądze w szkole aż do końca lat trzydziestych.

 

Kolejna informacja o nowym budynku szkolnym pochodzi z roku 1928. Wtedy to  w budującym się budynku szkolnym w Bychlewie wykończono parter z dwoma klasami, które zostały oddane do użytku szkolnego, zlikwidowano natomiast klasę w lokalu wynajętym w Bychlewie. W taki sposób szkole przybyła dodatkowa sala lekcyjna

Natomiast w całości nowy budynek szkolny oddano do użytku w 1929 roku. Znajdowało się  w nim osiem pomieszczeń. Sześć z nich zostało przeznaczone na sale klasowe, siódma na salę gimnastyczną, ósma zaś jako magazyn do przechowywania pomocy naukowych. W budynku znajdowały się także mieszkania dla kierownika szkoły i jednego z nauczycieli. Zrezygnowano wówczas już z nauczania na zmiany i oddział szósty mógł wreszcie uczyć się w szkole w Bychlewie. Brakowało nadal, niestety, wystarczającej liczby ławek i innych elementów wyposażenia.

Z uroczystością poświęcenia nowego budynku wstrzymywano się do czasu całkowitego wykończenia i urządzenia wnętrza placówki. Tymczasem na parterze budynku pojawił się grzyb, który zniszczył podłogi. W takim stanie szkoła znajdowała się aż do końca roku szkolnego 1932/33. W czasie wakacji wyremontowano gruntownie parter budynku usuwając zagrzybienie. Po tym nadeszła właściwa chwila na poświęcenie szkoły. Aktu poświęcenia dokonał proboszcz parafii NMP Różańcowej w Pabianicach ksiądz Jan Wagner.

 

W 1930 r. szkoła w Bychlewie została przemianowana z 5-oddziałowej na 6-oddziałową. Miało to związek z decyzją Kuratorium Okręgu Szkolnego Łódzkiego, zgodnie z którą został zlikwidowany obwód 1-klasowej publicznej szkoły powszechnej w Hermanowie (gmina Górka Pabianicka). Miejscowości Hermanów i Terenin weszły do obwodu publicznej szkoły powszechnej w Bychlewie. Rok 1930 zapisał się w historii szkoły również smutnym wydarzeniem – po ciężkiej chorobie w wieku 49 lat zmarł kierownik szkoły Ignacy Siwiński. Kolejnym kierownikiem szkoły został Stefan Sadłowski.

 

W roku 1931 utworzono po raz pierwszy siódmy oddział, ponieważ Magistrat w Pabianicach nie zgodził się na przyjęcie dzieci pabianickich gmin wiejskich do pabianickich szkół. W tym roku również po raz pierwszy w szkole zostały zorganizowane: Szkolna Kasa Oszczędności pod opieką nauczyciela Jana Sajdy i Sklepik Uczniowski, prowadzony przez nauczycieli: Janinę Dąbrowską i Stanisława Lankiewicza.

 

Dnia 1 stycznia 1935 r. odszedł ze szkoły kierownik Stefan Sadłowski (przeszedł do szkoły w Pabianicach).

Nie mogło oczywiście zabraknąć w tym czasie w kronice informacji o śmierci Marszałka Józefa Piłsudskiego. Czytamy, że młodzież szkolna wówczas „odruchowo zaprzestała zwykłych rozmów i śpiewów, i wesołość ustąpiła miejsca smutkowi. Kirem okryły się odznaki szkolne na beretach czapkach, rękawach”. W szkole zorganizowano wówczas godziny lekcyjne poświęcone wspomnieniom o Marszałku. Odbył się również uroczysty apel i młodzież szkolna wzięła udział w nabożeństwie żałobnym w kościele NMP Różańcowej w Pabianicach.

 

Ostatnim kierownikiem szkoły, odnotowanym w kronice szkolnej przed wybuchem II wojny światowej, był Jan Pomorski (I kronika kończy się na r. szk. 1936/37 -  brak 2 lat przed wojną)

 

Podczas II wojny światowej szkoła nie funkcjonowała.

W 1948 roku nastąpiła decydująca zmiana w organizacji szkolnictwa w kraju. Została powołana siedmioklasowa szkoła podstawowa. Pierwszym powojennym kierownikiem szkoły został Stefan Pawłowski.

Od tego czasu aż do lat sześćdziesiątych następowały częste zmiany na tym stanowisku (Stanisław Młynarski, Walerian Kaczorek, Melania Wolf, Klemens Kwiatkowski, Modest Tondel, Józef Stateczny, Tadeusz Cherbeć).

Z inicjatywy Pana Waleriana Kaczorka w 1947 roku pojawiła się w szkole instalacja elektryczna w ilości 37 punktów świetlnych, zaś w 1950 stał on na czele komitetu zajmującego się elektryfikacją wsi Bychlew. Przeprowadził także duży remont w szkole: położono nową dachówkę na budynku szkolnym, otynkowano kominy, wymalowano wszystkie klasy i korytarze, pomalowano lamperie, odnowiono okna i drzwi. Pan Kaczorek organizował dla dzieci tzw. douczanie czyli dodatkowe indywidualne zajęcia po lekcjach dla uczniów z trudnościami. Należy również nadmienić, że pan Walerian Kaczorek był inicjatorem założenia Ludowego Klubu Sportowego „Jutrzenka”, który powstał 9 maja 1949 roku. Widać z tego, że w latach powojennych szkoła mocno angażowała się w inicjatywy społeczne w środowisku. W 1954 roku na przykład szkoła zaangażowała się w organizowanie Spółdzielni Produkcyjnej w Bychlewie. Nauczyciele przeprowadzali odpowiednie pogadanki w klasach oraz wraz z członkami Komitetu Rodzicielskiego szerzyli idee spółdzielcze wśród tutejszych rolników.

W 1956 roku zrodził się pomysł utworzenia w Bychlewie szkoły wieczorowej dla dorosłych. Wprowadzono go w życie w 1959 roku jako kurs oświaty dla dorosłych do 35 lat w zakresie kl. V – VII i kurs przygotowawczy do egzaminu uproszczonego powyżej lat 35. Organizacją placówki zajęła się wówczas Danuta Kuśmider.

 

W 1962 roku kierownikiem szkoły został Edward Woźniak, radny Powiatowej Rady Narodowej w Pawlikowicach. Przez 23 lata zarządzania szkołą podejmował wiele różnych inicjatyw, które przyczyniły się do rozwoju szkoły w Bychlewie. Dbał o budynek szkolny i jego otoczenie, zabiegał o odpowiednie wyposażenie klasopracowni, troszczył się o poziom nauczania. W szkole wówczas działało wiele różnych organizacji tj. Drużyna Harcerska i drużyna zuchowa, PCK, Szkolna Kasa Oszczędności, Spółdzielnia Uczniowska, LOK, LOP, TPD; uczniowie mogli rozwijać swoje zainteresowania w licznych kółkach zainteresowań np. polonistyczne, historyczne, matematyczne, muzyczne, miłośników języka rosyjskiego, biologiczne, chemiczne, miłośników książki, SKS. Szkoła odnosiła sukcesy w wielu konkursach i olimpiadach przedmiotowych, zajmując niejednokrotnie pod tym względem I miejsce wśród szkół gminnych.

W 1963 roku wyrównano boisko szkolne, budynek szkoły ogrodzono; wyremontowano budynek gospodarczy – podwyższono go, otynkowano, założono nowy dach i drzwi, , założono dwie pracownie: fizyko-chemiczną i zajęć praktyczno-technicznych.

W 1966 w związku z obchodami 1000-lecia państwa polskiego w całym kraju organizacje społeczne zobowiązywały się do różnych inicjatyw. Nauczyciele, młodzież i Komitet Rodzicielski szkoły w Bychlewie podjęli się w tym czasie: założenia płyty cementowej przed szkołą, naprawienia pieców w klasach, ustawienia dwóch pieców na korytarzach, naprawy sufitu, pomalowania pomieszczeń na parterze i I piętrze.

W 1968 r. w styczniu huragan zerwał dach na szkole i uszkodził kominy. Szkołę pokryto nowym dachem i dobudowano drugie piętro ze względu na dużą liczbę dzieci.

W 1974 roku przeprowadzono duży remont szkoły: pomalowano klasy i sprzęt szkolny, dokonano generalnego remontu ubikacji szkolnych, naprawiono piece, wysmołowano dachy, przeprowadzono konserwację ogrodzenia siatkowego i urządzono szatnię. Dyrektor Woźniak wraz z  nauczycielami, młodzieżą szkolną i niektórymi członkami Komitetu Rodzicielskiego zaangażował się wówczas także w budowę stadionu sportowego w Bychlewie.

W roku 1981 do szkoły doprowadzono wodę, wymieniono oświetlenie na jarzeniowe, klasy zostały pomalowane, wydzielono miejsca na sklepik uczniowski prowadzony przez uczniów i bibliotekę, urządzono pomieszczenie dla klasy przedszkolnej, nowe boisko do gry w piłkę, przed szkołą został położony chodnik.

 

Dyrektor Edward Woźniak przeszedł na emeryturę w 1985 roku, po nim szkołę przejęła pani Krystyna Kapka.

W 1990 roku zawiązał się Społeczny Komitet Rozbudowy i Modernizacji Szkoły, na którego czele stanął przewodniczący Rady Gminy, Piotr Grzegorz Kociołek.

W 1992 roku wykonano remont stropu nad I piętrem (był to drewniany strop strychowy, na którym dobudowano II piętro). Roboty budowlane polegały na wzmocnieniu stropu dodatkowymi belkami. W trakcie remontu dokonano zmian na II piętrze. Od strony wschodniej z trzech małych izb lekcyjnych zrobiono większe. Na podłogi na tym piętrze położono płytki PCV. Remont trwał do lutego 1993 r.

W 1994 roku Zarząd Gminy Pabianice ogłosił przetarg na realizację rozbudowy i modernizacji szkoły. 23 czerwca 1994 roku dokonano aktu poświęcenia placu budowy i wmurowano akt erekcyjny pod budowę nowej szkoły. Uroczystość poprzedziła msza święta celebrowana przez arcybiskupa Władysława Ziółka. Ze względu na brak funduszy szkołę budowano etapami.

Zachodnie skrzydło szkoły oddano do użytku w 1998 r. Znajduje się w nim kotłownia, zaplecze socjalne, sanitariaty oraz 3 sale lekcyjne. W 2001 r. rozpoczęto modernizację starego budynku szkoły. Wymieniono wówczas stropy, położono nowe tynki, budynek został ocieplony i umalowany.

Oddano go do użytku w 2002 r. W tym samym roku obowiązki dyrektora objęła pani Alicja Wójcikowska.

W  roku 2004 Rada Gminy Pabianice podjęła decyzję o budowie sali gimnastycznej wraz z pomieszczeniami magazynowymi i trybuną dla publiczności na 120 osób.

1 września 2005 roku odbyła się Gminna Inauguracja roku szkolnego 2005/2006 połączona z oddaniem do użytku sali gimnastycznej, nadaniem szkole imienia Kornela Makuszyńskiego i przekazaniem szkole sztandaru ufundowanego przez Radę Rodziców. W tym samym roku zaczął w szkole funkcjonować oddział przedszkolny dla dzieci w wieku 3-5 lat.

Dzięki zaangażowaniu Rady Rodziców w roku 2007 powstał przy szkole plac zabaw.

Szkoła obecnie

 

Do szkoły uczęszczało w r. szk. 2013/14 uczęszcza 229 uczniów, w tym 69 dzieci do trzech oddziałów przedszkolnych. 

 

Szkoła jest dobrze wyposażona w pomoce dydaktyczne. Posiada pracownię komputerową, w której znajduje się 14 komputerów. Uczniowie mogą skorzystać z komputerów także po lekcjach, ponieważ biblioteka szkolna w 2008 roku otrzymała 4 stanowiska komputerowe z dostępem do Internetu oraz urządzenie wielofunkcyjne. Ostatnio powstały dwie pracownie multimedialne w ramach regionalnego programu „Nie tylko tablica”.

W sześciu salach lekcyjnych są tablice multimedialne. Mamy również nowoczesną i przestronną salę gimnastyczną z widownią na 120 osób, bardzo dobrą bazę sportową oraz boisko do gry w piłkę nożną.

Uczniowie mogą rozwijać swoje zainteresowania poprzez atrakcyjne i różnorodne zajęcia pozalekcyjne m.in. kółko matematyczne, szachowe, plastyczne, wokalne, cheerleaderki.

Dzięki współpracy z LZS „Jutrzenka Bychlew” uczniowie mogą ćwiczyć tenis stołowy i piłkę nożną.

Szkoła była uczestnikiem projektów współfinansowanych przez Unię Europejską: „Pierwsze uczniowskie doświadczenia drogą do wiedzy”, „Nie tylko podręcznik i tablica”, Indywidualizacja procesu nauczania w kl. I – III „Jacek i Agatka – naszą przyszłością”, „Matematyka innego wymiaru”.

Szkoła ma na koncie wiele osiągnięć w różnego typu konkursach na szczeblu powiatowym i wojewódzkim: matematycznych, sportowych, plastycznych, wiedzy o zapobieganiu pożarom, w turnieju o bezpieczeństwie w ruchu drogowym. W czerwcu 2013 r. roku uczennice przygotowywane przez panią Katarzynę Skura zajęły I miejsce w XVII Festiwalu Piosenki Religijnej „Łaskawość 2013” w Łasku.

Wszystkie te zmiany i osiągnięcia nie byłyby możliwe, gdyby nie wytrwałość, cierpliwość      i zaangażowanie kolejnych dyrektorów szkoły i nauczycieli, ofiarna praca pracowników administracji i obsługi oraz pomoc Rodziców.

W działania dla rozwoju szkoły zaangażowani są również pan Wójt Henryk Gajda wraz z pracownikami, radni Rady Gminy Pabianice, sołtysi okolicznych sołectw, którzy część swoich funduszy przeznaczają na potrzeby szkoły.

Nauczyciele szkoły, którzy pracowali w szkole:

 

1. Felicja Chwalewska
2. Ignacy Siwiński
3. Henryka Strzelecka
4. Stefania Olechowska
5. Stefania Kobierzycka
6. Anna Maciejewska
7. Roman Misiewicz
8. Łucja Nowak (Sulej)
9. Jan Sajda
10. Antonina Sieradzka
11. Janina Dąbrowska (Buchner)
12. Stanisław Lankiewicz
13. Stefan Sadłowski
14. Jan Pokorski
15. Władysława Michalska
16. Stanisław Młynarski
17. Walerian Kaczorek
18. Józefa Kaczorek
19. Melania Byczkowska
20. Olga Pawelec
21. Genowefa Szewczyk
22. Wiesława Garczyńska
23. Melania Chodkowska
24. Danuta Płuciennik
25. Tadeusz Ślisiński
26. Czesław Pomorski
27. Melania Wolf
28. Klemens Kwiatkowski
29. Jadwiga Szczecińska
30. Kazimiera Madler
31. Modest Tondel
32. Henryk Gajewski
33. Halina Sitek
34. Wacław Stawirej
35. Jadwiga Brzozowska (Brunicz)
36. Halina Grzegorek
37. Wanda Tondel
38. Stefania Maksajda
39. Stanisław Murgrabia
40. Józef Stateczny
41. Danuta Kuśmider
42. Lucyna Szewczyk (Wojtas)
43. Maria Kraska
44. Tadeusz Cherbeć
45. Edward Woźniak
46. Janina Woźniak
47. Ilona Lange
48. Irena Malinowska
49. Małgorzata Staniszewska
50. Krystyna Obałka
51. Jan Szewczyk
52. Jadwiga Kowalewicz (Ratajczyk)
53. Mirosława Szperna (Kałużka)
54. Leokadia Wojtyła
55. Urszula Strzelec
56. Jerzy Milczek
57. Teresa Fiks
58. Zbigniew Nowak
59. Krystyna Ścieszko
60. Danuta Szataniak
61. Czesława Anders
62. Alina Rubajczyk
63. Mariusz Kwiatkowski
64. Jan Szperna
65. Ewa Helbik
66. Hanna Surkont (Kałużka)
67. Ewa Marczak Karczmarek
68. Alicja Wójcikowska
69. Bogusława Rybak (Janiszewska)
70. Krystyna Kapka
71. Marek Muszczak
72. Henryk Kowalczyk
73. Anna Lubomirska (Gajda)
74. Krystian Strzelec
75. Barbara Denuszek
76. Barbara Kozłowska
77. Mirosława Moszumańska
78. Agnieszka Klewin
79. Bogusława Durajska
80. Waldemar Kasperski
81. Katarzyna Okrojek
82. Stanisław Dzwoniarek
83. Urszula Kolanek
84. Elżbieta Burda
85. Justyna Wilk (Drzazga)
86. Sylwia Marszyńska
87. Karina Pinder (Miszczak)
88. Katarzyna Skura
89. Ewa Cwalina
90. Aleksandra Kaczmarek
91. Joanna Skura -Sądelska
92. Agnieszka Bartoszewska
93. Justyna Kiełczykowska
94. Marika Żelechowicz
95. Rafał Dąbrowski
96. Anita Ceglarek
97. Ewa Sarnowiak
98. Anna Balcerak
99. Natalia Majdecka

 

 

Dyrektorzy (kierownicy) szkoły:

 

1. Ignacy Siwiński (1916 – 1930)
2. Stefan Sadłowski (1930 – 1935)
3. Jan Pomorski (1935 – 1937)
4. Stefan Pawłowski (1946)
5. Stanisław Młynarski (1947)
6. Walerian Kaczorek (1947 – 1950)
7. Melania Wolf (1951, 1952)
8. Klemens Kwiatkowski (1951)
9. Modest Tondel (1954 – 1959)
10. Józef Stateczny (1959 – 1962)
11. Tadeusz Cherbeć (1962)
12. Edward Woźniak (1962 – 1985)
13. Krystyna Kapka (1985 – 2002)
14. Alicja Wójcikowska  od 2002 r.